Laseroterapia należy do zabiegów z działu fizykoterapii. Zabieg ten nazywany jest potocznie „laserem”. Promieniowanie laserowe wytwarzane jest w specjalnym aparacie i emitowane w postaci wiązki światła bezpośrednio na skórę pacjenta. Powstaje ono poprzez dostarczenie energii atomom (tak zwany ośrodek laserujący, którym mogą być różne substancje stałe, ciekłe lub gazowe) znajdującym się wewnątrz aparatu, które następnie emitują ją w postaci fotonów (cząsteczek, z których składa się wiązka światła). Uzyskany promień laserowy ma określone właściwości odróżniające go od światła widzialnego. Cechy te to np. monochromatyczność (jednobarwność promieniowania, oznacza to, że mamy do czynienia prawie z jednakową długością fali), spójność (wiązka zachowuje się jak jedna fala, brak przesunięć fazowych), równoległość (to właśnie ta cecha sprawia, że wiązka lasera wysyłana na dużą odległość bardzo nieznacznie zmienia swój rozmiar), intensywność (cała moc lasera jest zogniskowana w wąskiej wiązce).

Działanie na organizm laseroterapii

Osiągane efekty terapeutyczne uzależnione są od ilości energii zaabsorbowanej przez ciało pacjenta. Na ilość pochłoniętego promieniowania wpływa wiele czynników, do których należą: czas naświetlania, rodzaj i moc lasera, częstotliwość impulsów, a także rodzaj i wielkość naświetlanej tkanki. Promieniowanie emitowane przez laser wnika do organizmu człowieka przez skórę. Jednak z racji tego, że tkanki są zróżnicowane, jego zdolność wnikania i oddziaływania są różne w zależności od miejsca na jakie jest aplikowane. Należy pamiętać, że promieniowanie laserowe jest czynnikiem nie występującym naturalnie i nie udało się zbadać do końca mechanizmu jego działania na organizm. Mimo to zaobserwowano kilka korzystnych zjawisk zarówno na poziomie tkankowym, jaki i komórkowym. Działanie laseroterapii, na poziomie tkankowym, obserwuje się poprzez przyśpieszenie powstawania nowych naczyń krwionośnych (angiogeneza), a także zwiększenie mikrokrążenia. Skutkuje to tym, że tkanki są lepiej dotlenione i odżywione, a uboczne produkty metabolizmu komórkowego szybciej usuwane. Dzięki temu laseroterapia łagodzi dolegliwości bólowe oraz wykazuje działanie przeciwzapalne. Bardzo dobrze sprawdza się przy usuwaniu obrzęków. Promieniowanie laserowe wpływa na zwiększenie poziomu niektórych hormonów np. adrenaliny. Zabieg korzystnie wpływa na leczenie struktur nerwowych, gdyż powoduje regenerację komórek nerwowych oraz zwiększenie przewodnictwa nerwowego. Działanie laseroterapii na poziomie komórkowym wpływa na przyspieszenie metabolizmu komórkowego, a tym samym zwiększenie syntezy ATP, stymulację syntezy kwasów nukleinowych i wielu białek (a także kolagenu) oraz zmiany strukturalne i czynnościowe błon biologicznych. Obserwuje się zwiększenie aktywności niektórych enzymów, przyśpieszenie procesów immunologicznych, a także wiele innych. Laseroterapia przyspiesza podziały komórkowe, dzięki czemu wpływa na zwiększenie tempa regeneracji uszkodzonych tkanek.